Hieronder de complete uitgeschreven versie en HIER kun je eventueel de film van Siris zien.
Lieve mensen,
Tijdens het voorbereiden van deze kerstboodschap in dit wel heel bijzondere jaar, heb ik vaak teruggedacht aan mijn woorden van vorig jaar. De beroemde woorden van Ramses Shaffy ‘zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ liepen er als een rode draad doorheen.
Niemand kon toen nog vermoeden hoe veel meer betekenis deze woorden nog zouden krijgen in de tijd die voor ons lag. De uitzonderlijke tijd die wij samen de afgelopen negen maanden beleefd hebben. Het lied is bedoeld om eenzame en ongelukkige mensen te troosten met de gedachte dat je weer plezier in het leven kunt krijgen als je verenigd bent met anderen. Intussen zijn we daar allemaal meer dan ooit van doordrongen. Hoe indrukwekkend was het dat we dit mooie lied met elkaar zongen op 5 mei.
Er was nóg een lied dat indruk maakte en troost bracht en waar ook veel jongeren door werden geraakt. Het lied ‘17 miljoen mensen’ in de versie van Davina Michelle en Snelle. ‘Ik zou eigenlijk juist nu een arm om je heen willen slaan`. Dat zijn de eerste woorden. En hoe graag zouden we dat nu inderdaad allemaal willen doen. Met dat lied in mijn hoofd sla ik een denkbeeldige arm om jullie heen, lieve mensen in de gemeente Someren en alle goede bekenden elders.
Zeventien miljoen mensen in Nederland, waarvan een klein deel hier om mij heen in Someren.
Twintigduizend mensen, op dit mooie uitgestrekte stukje Brabant. Die zijn strijdbaar in deze moeilijke tijd en dat schept een onverbrekelijke band. Ze willen iets voor elkaar betekenen, ook al is er afstand.`Ik richt me in deze donkere dagen voor kerst graag tot die twintigduizend mensen met een boodschap van hoop, warmte en licht.
2020 was een jaar dat geschiedenis schrijft. Een geschiedenis van schrik en ongeloof, van zorgen en verdriet, van eenzaamheid, teleurstelling, woede en pijn. Maar het is niet het jaar zelf dat de geschiedenis schrijft, het zijn de mensen die dat doen. En in onze mooie gemeente schreven veel mensen mooie stukjes geschiedenis in het afgelopen jaar, dat gerust een bizar jaar genoemd kan worden.
Die twintigduizend mensen pasten zich wonderwel aan. We hoesten in onze elleboog en we houden afstand van elkaar. We werken thuis, we dragen mondkapjes en we delen lief en leed op afstand. En meer nog dan ooit zijn we er toch voor elkaar. Ook al mogen we elkaar niet aanraken, we weten elkaar op allerlei manieren wel te raken. We zijn creatief en ondernemend en we bedenken hartverwarmende acties om kwetsbaren een momentje van geluk te bezorgen. Als het ook maar even kan maken we een praatje, we willen weten hoe het met de ander gaat. We zorgen voor elkaar, we praten elkaar moed in en we proberen niemand uit het oog te verliezen. Hoe mooi is dat ondanks alle beperkingen waar we mee te maken hebben, ik ben daar echt trots op. Het maakt me soms ook emotioneel.
Maar twintigduizend mensen worden ook moe van alle regels. Ze willen graag weer toekomst zien zonder angst en beperkingen. Hun mooie bedrijf komt in gevaar en banen staan op de tocht. Ze zijn uitgeput van al het overwerk, bijvoorbeeld in de zorg en de druk op de schouders wordt ze soms te veel. Ze willen samenzijn, samen lachen, samen feesten, samen leren, samen genieten, samen het leven vieren. En als afscheid nemen onvermijdelijk is, ja juist dan willen ze een arm om elkaar heen kunnen slaan. ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder, maar niet zonder ons’. Daar willen we zo graag weer naar terug.
Twintigduizend mensen houden samen nog een tijdje vol. Hoe graag we ook samen het kerstfeest hadden willen vieren, het virus is nog lang niet moe, dat is de afgelopen tijd helaas gebleken. Samen moeten we er willen voor zorgen dat deze kerst niet de kerst wordt waarmee we het coronavirus vrij spel geven. Samenkomen met de hele familie zit er dan ook niet in. Om opa’s en oma’s, zieke en kwetsbare ouderen en medemensen te beschermen is dat echt nodig. We zijn het ook verplicht aan de mensen die in de zorg werken of in andere vitale beroepen. Zij hebben geen keuze. Zij zijn er voor ons en wij willen ook allemaal dat ze er voor ons zijn als dat nodig is. En we kunnen het, we houden het nog een tijd vol, samen, met elkaar en voor elkaar. Daar heb ik het volste vertrouwen in.
Probeer tijdens de komende feestdagen dan ook vooral te genieten van kleine dingen. Het thema van een evergreen waar ook veel mensen bijzondere herinneringen aan hebben …’het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen …’ Geniet van de kerstboom, de kerststal in het dorp en de lichtjes overal om ons heen. De vaccinatie start begin 2021. We gaan met iets meer hoop de kerstperiode in. Houd vast aan die hoop en laten we samen uitkijken naar een jaar waarin we elkaar weer kunnen ontmoeten. Ik verheug me er op dat we samen het leven met muziek en zang weer kunnen vieren/beleven/bezingen, tijdens een concert, festival, viering in een kerk of tijdens optredens van onze koren en muziekverenigingen. Er gloort licht aan het einde van de tunnel, houd moed.
Voor de komende kerstdagen wens ik jullie allemaal veel warmte toe. Hoe klein het gezelschap dit jaar ook is; maak er toch een gezellige tijd van. Probeer de beperkingen om te zetten in iets positiefs. Vergeet voor even het vreemde jaar dat achter ons ligt en geniet, samen, binnen de mogelijkheden van deze tijd. En stuur als het even kan een extra kaartje, bel een keer meer en ga eens langs bij iemand die het net iets harder nodig heeft, juist nu. Velen zullen een geliefd persoon in hun midden missen, laten we al die mensen vooral niet vergeten.
We zullen in de donkere decembermaand de vele gebruikelijke lichtpuntjes missen, maar hopelijk weten we ze toch in onze nabijheid te zien of zelf te zijn. En als ik daarbij iets kan betekenen, laat me dat gerust weten! Met ‘aandacht voor elkaar’ kan zelfs de donkerste tijd lichter worden.
Twintigduizend mensen, in dit mooie uitgestrekte stukje Brabant. Die komen door deze onvoorstelbare crisis heen, met elkaar & voor elkaar.
Ik wens iedereen sfeervolle kerstdagen.
Dilia Blok
.