Een zonnige mooie koude zondagochtend tegen de nummer 1
Op een zonnige, koude zondagochtend vroeg,
Waar de hemel helder was en het veld groen genoeg,
Stond SV Lierop 4, gehuld in blauw,
Klaar om te strijden, met vastberadenheid en trouw.
De tegenstander was Rood-Wit ’62, met faam,
Hun doelsaldo indrukwekkend, een voorbode van hun naam.
“Bijzonder waardig,” werd er zachtjes gezegd,
Maar Lierop voelde geen angst, het vuur werd aangelegd.
Voor de aftrap was het chaos, zoals vaak,
De ballen moesten opgepompt, maar Wout had een taak.
Zijn telefoon bracht een natuurfilm onverwacht in beeld,
Een “vos en een hert” – een moment dat werd gedeeld.
Toch was iedereen verrassend nuchter, geen kater vandaag,
Geen wazige blikken of een op de kop staande maag.
Maar Max, zo werd gemeld, had de douche nog niet gezien,
Sinds de kermis in Lierop toch twijfelachtig misschien?
Christian, na een barbecue vol bier en vlees,
Zat te wippen op de barkruk, met een benarde case.
Toiletruns werden geteld, zijn gezicht soms bleek,
Maar hij stond er toch, een ware teamgenoot, liet ons niet in de steek.
De bal rolde eindelijk, de wedstrijd ging los,
Met een lange bal van Joe, dit keer niemand over de flos.
Een vrije trap volgde, maar het was geen succes, helaas,
De bal vloog hoog over, bijna in de tuin bij zijn baas.
De achterhoede dacht: “Deze wordt voorgegeven,”
Maar de bal miste dus doel, toch werd het hem vergeven.
Luc, Ralf en Joep heersten op het middenveld,
Hun samenwerking als een symfonie op het Lieropse voetbalveld.
Ze draaiden en kaatsten, controleerden het spel,
Met passes die scherp waren, ze zaten vandaag lekker in hun vel.
Achterin stond het als een fort, stevig en sterk,
Elke aanval van Rood-Wit bleek nutteloos werk.
Met tackles en blocks hielden ze het strak,
Hun verdediging bracht rust, gaf de aanval een tak.
Maar voorin stokte de machine, het liep wat stroef,
De kansen waren spaarzaam, vele frustraties en uitspraken zoals oef.
Totdat een moment kwam, een magie in de lucht,
De stilte werd verbroken, er kwam plots een zucht.
Ralph Bekx, met finesse, nam de bal aan,
Zijn voorzet zweefde perfect, een gouden baan.
De bal gleed door de lucht, precies op maat,
En daar was Maarten, onze captain altijd paraat.
Met een sierlijke voetbeweging, een aanraking die precies past,
Schreef hij een meesterstuk, de keeper verrast.
De bal belandde in het net,
Een goal om te koesteren, de 1-1 een hele goede zet.
Het team juichte luid, een explosie van vreugd,
Onze energie hernieuwd, onze krachten geheugd.
Rood-Wit was stil, even van hun stuk gebracht,
Maarten’s wondergoal had hen overtroefd, onverwacht.
Toen de fluit klonk en het spel ten einde kwam,
De kou vergeten en Lierop de 1-3 verliespartij in ere nam.
Voorin kon het beter, dat wisten ze wel,
Maar wat telt, is het verhaal en de passie in het spel.
SV Lierop 4, een team met humor en kracht,
Verzamelt herinneringen, week na week, in volle pracht.
Van natuurfilms tot doucheverhalen, van goals tot strijd,
Dit team blijft bijzonder, een hechte eenheid.
Heel veel liefs Sint en Tjat Djee PIET-e,
Wat een hulp, die PIET, een genie!
Guus Berkers