Vrijdag 21 augustus 2009:

Het 34e Nirwana Tuinfeest begon zonnig en zo zal het het hele weekend blijven! De eerste band, The Butcher, opent op verpletterende wijze dit Tuinfeest. Een hardere en snellere band zullen we dit weekend niet meer zien. Jaren 80 punk en ze kregen de pit al aardig vol, het ging er al wild aan toe. Snoeihard en een zanger die het publiek goed entertainde en ophitste. Als tweede traden The Textures uit Tilburg op. Ook keiharde muziek, trash maar dan met synthesizers. Een combinatie die heel goed werkt al kregen ze de pit niet zo vol als de vorige band. Dit kwam mede ook doordat het veld al aardig volliep. Maar het was een goed optreden en de headbangers kwamen volop aan hun trekken. Maar zonder The Butcher en Textures te niet te doen was het toch duidelijk dat het publiek voor de 2 hoofdacts kwam. Twee bands die het niet van hun hits moeten hebben maar duidelijk van hun live reputaties. Danko Jones is een rasentertainer, hij praat bijna net zoveel als dat hij zingt. Hij stond al op alle grote festivals in de wereld maar had toch ook duidelijk plezier om in de toch wat intiemere Nirwanatuin op te treden. Blues, rock and roll, hardrock: het kwam allemaal voorbij en het publiek genoot er van. Voor velen een eerste en positieve ervaring met dit podiumbeest. Na deze canadees was het de beurt aan de Amerikaanse band Life Of Agony. Ook een echte live band, ze hebben in hun 20 jarig bestaan slechts 3 cd’s uitgebracht. Hun live reputatie bezorgde ze gisteren een vol en enthousiast veld. Ze begonnen 20 jaar geleden als hardcore band maar intussen is het meer rock geworden. Zanger Keith Caputo begint steeds meer op Jim Morrison te lijken, zowel in uiterlijk als uitstraling. Het was voor iedereen duidelijk dat  Life Of Agony een echte live band is die je gezien en gehoord moet hebben. Vier rasmuzikanten die ieder ook nog eigen bands hebben en de Tuinfeestbezoekers een dilemma bezorgden: wie was vanavond het beste Danko Jones of Life of Agony? Laten we het er maar op houden dat ze beiden de bijna 2000 bezoekers een onvergetelijke avond hebben bezorgd.

Zaterdag 22 augustus 2009:

De tweede Tuinfeestdag heeft een verrassende opener. Jacuzy Sunset, de terechte winnaar van de Peelrock Rally, trekt het publiek al snel naar het podium. Pop/rock zoals de band denkt dat het gespeeld moet worden: zacht als het moet maar vooral hard als het kan. Vlammende gitaarsolo’s, kortom: Een uitstekende opener van deze dag. Bijna ieder jaar is er wel een symphonische rockband op het Tuinfeest. En iedere keer is het nuiveau weer hoog, ook nu met Stream Of Passion. Door autoriteit Arjen Lucassen is rond de Mexicaanse zangeres Marcela Bovio een band opgericht. Deze zangeres was al ooit als bezoekster op het Tuinfeest geweest maar was nu heel trots om zelf op te mogen treden. Topmuzikanten uit diverse landen (waaronder de in Nirwana kringen bekende bassist Johan van Stratum, o.a. van Agitator en Ratcom) bijeengebracht via internet maar ook live stond het als een huis. Een lust voor het oog en oor. In 1 weekend Pukkelpop en Lowlands en het Nirwana Tuinfeest platspelen is maar voor weinig bands weggelegd. Drive Like Maria lukt het met hun op de jaren ’70 gebaseerde rock echter wel. De band begint als trio maar halverwege verruilt de drummende zanger zijn drumstokken voor een plectrum en gaat de band als kwartet verder. Een mooie sound ontstaat dan als  een Fender en een Gibson de strijd met elkaar aangaan. Deze Gibson word bespeeld door een pas 22 jarige jongedame die al rockt of haar leven er van afhangt. Jammer dat ze maar een uur hadden, het publiek wilde nog wel wat langer genieten van deze uitstekende liveband. Maar het podium moest leeg voor een afscheidsoptreden van Osdorp Posse. Na 20 jaar vonden zij het welletjes en zijn ze bezig afscheid te nemen van het publiek. Ook Nirwana mag dan niet ontbreken want ze hebben regelmatig hier binnen en buiten  opgetreden. Voor velen een feest van herkenning dus en voor de in grote getale aanwezige jeugd een eerste kennismaking. Mooi om te zien hoe 4 mannen met behulp van 2 draaitafels en een computer al rappend het Nirwanaveld in beweging krijgen. Hardcore/Hip-Hop van de bovenste plank en Def P zouden we later nog terugzien. Dit optreden was een mooie afwisseling tussen al het gitaargeweld. En gitaargeweld kwam er weer want De Staat betrad het podium. De nieuwste rocksensatie van Nederland doet ook alle grote festivals maar voelt zich nog niet te groot om ook Nirwana aan te doen. Veel mensen kennen hun single The Fantastic Journey… en waren benieuwd hoe De Staat live zou klinken. In het begin was het publiek wat rustig, eerst de kat uit de boom kijken! Maar naarmate het optreden vorderde werd iedereen steeds enthousiaster, zowel band als publiek, en sloeg de vonk over. Hun muziek is ook geen dertien in een dozijn maar heeft toch een verpletternde induk gemaakt. Met de koebel in een prominente rol was het optreden van De Staat voor velen het hoogtepunt van deze zaterdag. De band zelf was ook enthousiast want ze vroegen een fotograaf foto’s te maken van het publiek en na het optreden stonden ze zelf in de merchandisingtent om de fans te woord te staan. De avond valt in Lierop als de Amerikaanse band Zebrahead het podium betreedt. Ze hadden in 2000 een hitje met Playmate Of The Year en waren dus redelijk onbekend. Maar hun mix van punk met Hip hop is toch een vorm van muziek die ieder jaar weer aanslaat bij het Tuinfeestpubliek. De band straalde zoveel energie dat je er wel door moest worden gegrepen..Zebrahead toerde al eens met Green Day en daar is de muziek ook het beste mee te vergelijken. De zangers/rappers bespeelden het publiek en kregen het voor elkaar om de toeschouwers voor het podium allemaal te laten zitten waarna ze allemaal tegelijk weer opsprongen en het feestje weer verder ging. Zebrahead kwam als onbekende maar vertrok als topper. Over toppers gesproken: Als je al 20 jaar aan de top staat in de Europese punkscene dan moet je wel goed zijn. De Heideroosjes boeken is gegarandeerd succes en feest. Ze openden met 3 snoeiharde nummers en de pit was dus meteen goed gevuld. Hun mix van Engels- en Nederlandstalige punk en de theaterervaring van de band maakt van ieder optreden een unieke gebeurtenis. Ook nu weer, want hoe vaak je de Heideroosjes in 20 jaar al gezien hebt: het is toch iedere keer weer anders. Verrassend was het gastoptreden van Def P van Osdorp Posse, nog verrassender was hoe goed deze samenwerking klonk. Ook werd de jarige organisator Mark van Horik door zijn vrienden van de Heideroosjes het podium op geroepen om te feliciteren. Zoals bekend komen ook veel mensen naar het Tuinfeest voor de gezelligheid en niet in eerste instantie voor de muziek. Achter op het veld is altijd voldoende gelegenheid om gezellig met elkaar te buurten zonder “last” te hebben van de muziek. Ook dit jaar zag je weer veel kleine reunie’s ontstaan. Ook de diverse eettentjes en zelfs een koffiebar werden weer goed bezocht: Als je eenmaal binnen bent hoef je niet meer van het terrein af. Werd in het verleden vaak afgeloten met een feest- of skaband had de organisatie dit jaar voor iets anders gekozen. Het heel onbekende Senser uit Londen. Na het optreden vielen er voor het podium gaten van mensen die zich terugtrokken naar achteren. Maar toen Senser eenmaal aan de gang was werden deze gaten weer snel gevuld. Onbekend maakt onbemind maar deze keer niet voor lang! Hun laatste cd werd geproduceerd door de producer van o.a. The Prodigy en dat was te horen. Harde, strakke rock ondersteund door samples en andere electronica met een uitstekende zanger en zangeres zorgde er voor dat het publiek moegedanst maar uiterst tevreden naar huis of camping kon. Wel was het jammer dat de band tussen de nummers door weinig contact met het publiek maakten maar ze werden wel teruggehaald voor een toegift dus ze hebben wel degelijk indruk gemaakt. En zo eindigde weer een mooie (en droge) Tuinfeestdag zonder wanklanken. De vrijwilligers van het Rode Kruis hadden alleen maar kleine wondjes te verzorgen van mensen die iets te enthousiast in de pit waren.

Zondag 23 augustus 2009:

De temperatuur loopt op naar tropische waarden en dus vinden veel mensen hun weg naar Nirwana. Traditiegetrouw de familiemiddag waar jong en oud samenkomen en kunnen laten zien hoe hard de kinderen het afgelopen jaar gegroeid zijn! Naast een hoop vermaak voor de kinderen is er natuurlijk op het podium van alles te doen. Aan de voor 80% Lieropse Wibra’s de eer te openen. Hun eerste set bestaat uit meezingers uit de jaren 70 en 80, gebracht met de nodige humor. Bijna iedereen heeft ze al ooit eerder gezien maar dat weerhoud de meesten er niet van de Wibra’s enthousiast te onthalen. Na de meligheid van de Wibra’s word er wat gas teruggenomen door Freek De Jonge. Velen waren verrast toen aangekondigd werd dat Freek op het Tuinfeest zou optreden en dan ook nog dat hij kwam zingen. Samen met de professionele muzikanten van Ocobar zette hij een mooie set neer die soms wel wat te rustig was. Heeft niemand Freek verteld dat veel mensen komen om bij te buurten? Hij sloeg zich er echter goed doorheen en gelukkig waren er veel fans die wel aandachtig naar zijn liedjes luisterden. Natuurlijk ontbraken ook de grappen tussen de liedjes door niet. Nadat Freek was uitgezongen mocht Ocobar even uitrusten want zij mochten nu Frank Lammers begeleiden. Deze oorspronkelijk uit Mierlo komende acteur bleek ook nog een verdienstelijk zanger te zijn. Hij kreeg van de organisatie maar een half uur, een groot deel van het publiek en ook Frank zelf wilden nog wel meer. Ocobar veranderde hun naam in Hillbellies en Frank zong zijn vuige country overtuigend en ook hij is een rasentertainer die het publiek regelmatig opzweepte. Na Frank Lammers mochten de Wibra’s weer, ditmaal gestoken in Beierse klederdracht. Een Duitstalige set werd gespeeld met alle bekende schlagers en Heino die de weg op het podium niet goed kon vinden…Na deze nepduitsers werd het tijd voor een echte Duitser. Mambo Kurt en zijn orgel trokken veel nieuwsgierige kijkers. Het leek een opname voor Jiskefet: Mambo Kurt in zijn jaren 70 pak die met een wel heel Duits accent Engels sprak. Nog hilarischer werd het toen hij de bekende Nederladse voetbalhits in het Nederlands zong. Ook de rest van de set bleef verrassen en speelde hij op zijn orgel vele rockhits die het verhitte publiek in beweging brachten. Ook waagde hij zich aan een heuse stagedive. Rond 19 uur mocht de oorspronkelijk ook al uit Mierlo afkomstige Denvis het podium betreden. Hij had een beetje pech dat een gedeelte van het middagpubliek naar huis ging en het avondpubliek binnenkwam. Aan de muziek lag het dus zeker niet dat het even duurde dat hij de volledige aandacht van het publiek kreeg. Maar toen dat eenmaal was gebeurd was de band ook niet meer te houden en rockte er (met een prominente rol van de blazers) er stevig op los. Hij was al vaker in Nirwana te bewonderen en zal ongetwijfeld nog vaker de weg naar Lierop weten te vinden. Intussen was het voor het podium alweer goed volgelopen en was iedereen in afwachting van de Heeren Van Oranje. Bert Heerink (Vandenberg, Heineken hits), Peter Groot Kormelink (Splitsing, Jazzpolitie) en Erik Mesie (Toontje Lager) bij elkaar op 1 podium. Een feest van herkenning dus en dat werd het ook. Al de eigen hits kwamen voorbij en ook covers van andere bands. Het was opvallend dat de heren nog uitstekend bij stem waren maar ook dat veel jeugd veel nummers mee kon zingen. Begeleid door een goede band en uitstekende (achtergrond)zangeressen was dit een goed optreden. Misschien een idee voor de heren om weer eens met de oorspronkelijke band op te gaan treden? Na 3 dagen Tuinfeest in een weer uiterst gemoedelijke sfeer mocht de voortreffelijke aankondiger Guus Hurkmans de laatste band van het Nirwana Tuinfeest 2009 aankondigen. Rattlesnake Shake uit Oss won 2 jaar geleden The Clash of the Coverbands en word sindsdien alleen nog maar poulairder. Het concept is vrij simpel, neem een oude hit en giet er een stevige rocksausje overheen. Het publiek smult er van en alle remmen gaan los. De band en het publiek waren niet te stoppen en 40 jaar pophistorie kwam voorbij. Rock, humor en originele muziekvondsten: Kan een festival mooier afgesloten worden? Mede door de inzet van vele vrijwilligers is ook het Nirwana Tuinfeest 2009 onvergetelijk geworden en op naar editie 35!!