Maandag 7augustus 2006:

De Brabantse dag was dit keer eens niet in Heeze maar in Lierop. Op deze gratis toegankelijke zondag was alles Brabants. Het begon met 3 troubadours die in dialect zongen en de massaal toegestroomde families toezongen. Een mooie gelegenheid voor de Lieropse bevolking om eens te komen kijken waar de afgelopen dagen al die herrie toch van af kwam.Volop vertier voor de kinderen, alhoewel het springkussen ieder jaar kleiner lijkt te worden! Na het optreden van Brabants Bont kwamen de versterkers weer op het podium en werden de bankjes voor het podium verwijderd. Wirreldvolk speelde voor de laatste keer in Lierop en na een optreden op Lowlands houden ze het voor gezien. Niet omdat er gebrek aan succes en waardering is maar omdat de zanger naar Spanje vertrekt. Mierlose volkrock, teksten uit het hart gegrepen, vakkundig begeleid door gelouterde muzikanten. Ook de nog veel aanwezige opa’s en oma’s konden dit optreden waarderen. Meer moeite hadden ze met Apesjit, de inmiddels bekende regionale band. Zanger Heino kunnen we ook wel de Hans Teeuwen van de popmuziek noemen, zijn humor en gedrevenheid draagt voor een groot gedeelte het optreden. Alle muziekstijlen beheersen ze, van deutsche welle tot metal, van rap tot reggea. Veel eigen nummers met teksten uit het dagelijks leven. Een goede voorbereiding op de andere feestbands die nog komen.Intussen waren er al weer meer als 1000 bezoekers en waren de bierrecords ruin verbroken. Dit bier werd niet alleen opgedronken maar ook veelvuldig in het publiek gegooid. Niemand die er om maalde, bier geeft toch geen vlekken…Uit Raamdonksveer komt WC Experience. Carnaval in augustus? Het leek er soms wel op, feestmuziek met de nodige verkleedpartijen.Vijf niet alleen muzikanten maar ook komieken vermaakten het enthousiaste publiek uitstekend. Eigen teksten op bekende nummers of geheel eigen nummers. En zoals ze zelf concludeerden gaan veel nummers over poep!Ook hier weer diverse stijlen muziek en een uitstekende opwarmer voor de uitsmijter van vandaag. Er werd backstage al geroepen dat WC Experience en de Band Zonder Banaan wat vaker samen zouden moeten spelen. Na een grondige ombouw van het podium was het tijd voor de afsluiter van het Tuinfeest 2006. Inmiddels lagen al veel vaders en moeders thuis op de bank te slapen na een alcoholrijke middag onder het zonnetje.Gelukkig niet de mensen die zijn gebleven, zij vierden massaal feest op de aanstekelijke klanken van BZB.Deze band uit Volkel en Uden is in heel Nederland een begrip, op alle grote festivals speelden ze. Zes goede muzikanten, kleurrijk en koninklijk uitgedost, veel eigen nummers en veel show. Het publiek ging massaal uit hun dak en ook de mensen die deze band nog nooit live hadden gezien waren aangenaam verrast. Ook hier weer diverse muziekstijlen met o.a. een mooie percussie-act waar Slagerij van Kampen een puntje aan kan zuigen. Na diverse toegiften viel dan toch het doek voor het Nirwana Tuinfeest 2006, het publiek stapte massaal in de taxibusjes of bleven nog even hangen om de verpletterende indruk van BZB te verwerken. Wederom een geslaagd Tuinfeest, ook het weer werkte weer uitstekend mee. Veel verschillende muziekstijlen, heel weinig ongeregeldheden en goede eetenjes die zondagavond ook zowat alles uitverkocht hadden.De organisatie was ook weer perfect, hulde voor alle vrijwilligers die dit ieder jaar toch weer klaar krijgen.Op naar het 32^ste Tuinfeest!!!!!

Zondag 6 augustus 2006:

Het komt niet vaak voor dat de openingsband op zaterdag zo succesvol is als The Feromones.De jaren 80 herleefden in Lierop, door 4 jongens die die jaren zelf amper meegemaakt hebben. Op een knappe manier verwerkten ze een Eurythmics cover in een eigen nummer. De uitstekende zanger kreeg het enthousiaste publiek goed mee. Een band waar we meer van gaan horen in de toekomst. Ruim een maand geleden stonden ze nog op het hoofdpodium van Werchter en nu op het hoofdpodium van Nirwana. Het Belgische Nailpin trok vooral veel jonge mensen naar het podium. In Belgie zijn ze net zo populair als Di-Rect in Nederland, hier moeten ze er nog wat werk voor doen. Stevige, pakkende nummers met een zanger die bijna niet stilstond. In de pit werd regelmatig al flink getrokken en geduwd, een voorproefje van wat we later nog zouden krijgen. Maar eerst was het de beurt aan The Shavers, inmiddels kind aan huis bij Nirwana. Nu waarschijnlijk voor de laatste keer omdat ze vanwege de ziekte van zanger Johannes er mee stoppen. Een surf-rock-a-billy band zonder bassist maar wel met een extra gitarist in de instrumentale nummers. De zowel letterlijk als figuurlijk kleurrijke zanger liet het publiek weer veelvuldig “halvarine gadverdamme” meeschreeuwen. De band moest ’s avonds nog ergens optreden, jammer want ze blijven graag backstage nog een tijdje hangen. Wel was er voor de trouwe fans nog een toegift en werd het Shavers tijdperk in Lierop afgesloten. Inmiddels hing het bordje “uitverkocht”al op de deur. Alle 1800 kaarten waren verkocht en iedereen genoot op zijn/haar eigen manier. Het zonnetje scheen, de muziek was goed, de eettenjes stonden  logischer opgesteld (de eetboulevard), er werd gebuurt, gedanst, gevreeen en natuurlijk gedronken. Met de rust was het afgelopen toen Agnostic Front uit New York het podium betrad. Snoeiharde, energieke hardcore punk met op zijn tijd een gitaarsolo. De drummer drumde zo strak dat het wel een computer leek. In de pit ging het er ruig aan toe, ook het crowdsurfen begon weer. Het was het laatste optreden uit hun Europese toernee en de band moest vandaag nog terug naar Amerika. Daarom speelden ze een kortere set. Voor veel mensen een verademing, maar toch ook een teleurstelling voor vele anderen. Na dit geweld zorgde Voicst voor wat rust. Een betrekkelijke rust want dit trio rockte er stevig op los. De drummer zat ook vooraan in de line up zodat goed te zien was dat hij flink moest werken. Voicst heeft al overal in de wereld opgetreden en zette ook in Lierop een goede, gedreven set neer. Na Agnostic Front viel het niet meteen mee het publiek enthousiast te krijgen maar vooral bij de bekende nummers sloeg de vonk wel over. Na dit trio was het de beurt aan een ander trio, Metal Molly. Ook zij zijn een bekende band voor het Nirwana publiek.Zij zijn terug van weggeweest en de cd die ze 10 jaar geleden maakten is in Nirwana grijsgedraaid. Een feest van herkenning dus, allemaal “hitjes”. Natuurlijk zong iedereen mee met Orange en ook de nieuwe nummers werden goed ontvangen. Veel samenzang en de bassist ruilde zijn bas wel eens in voor een gitaar. Een soms verrassend en goed optreden.Green Lizard is ook een bekende in Lierop. Zij traden hier ook al vaker op. De band komt uit Tilburg dus ze hadden veel fans meegenomen.Niet dat de fans alleen maar uit Tilburg komen, ook de rest van Nederland heeft deze uitstekende live band ontdekt. Vroeger met vijven, nu met zijn vieren waren ze een meer dan uitstekende opwarmer voor Flogging Molly. Want het was in de loop van de dag toch wel gebleken dat de meeste bezoekers voor Flogging Molly kwamen.Rijen dik stonden ze voor het podium te wachten op deze Amerikaanse band. De zanger is geboren en getogen in Ierland. Om 23.00 uur werd het wachten beloond en kon het feest beginnen. En feest werd het, 7 man op het podium en een paar duizend ervoor hossend en springend. Met behulp van o.a. een banjo, viool en accordeon en het Ierse accent van de zanger kan je ook niet stil blijven staan. Opvallend was dat veel mensen bijna alle teksten mee konden zingen een bewijs dat de band in Nederland uiterst populair is.Na de toegift moest de band de bus in want zondag spelen ze in Finland.Het optreden in Lierop zal iedereen zich nog lang zal heugen, zo vrolijk en overtuigend. Iedereen keerde dan ook met een grote glimlach huiswaarts of naar de camping. Deze camping word ook ieder jaar groter en gezelliger.Een geslaagde zaterdag was het, diverse soorten muziek en ondanks dat het uitverkocht was toch voor iedereen voldoende bewegingsruimte.Op naar de geheel Brabantse zondag!!

Zaterdag 5 augustus 2006:

De eerste dag van het Tuinfeest 2006 begint bijna traditioneel met regen. Ook zijn er wat problemen bij de ingang omdat dit jaar voor het eerst met polsbandjes word gewerkt. Maar toch, ondanks wat protesten van de band, beginnen The Ex-Presidents aan hun optreden. Moeilijk spelen met 10 man voor het podium en her en der wat schuilende toeschouwers. Toch sloegen ze zich er goed doorheen en naarmate het optreden vorderde nam ook de speelvreugde en zin toe. Veel lange nummers met ook veel gitaarsolo’s, toch weer een goede opener. De ruim 1000 verwachte toeschouwers kwamen langzaam aan binnen, waaronder opvallend veel hanekammen. Mad Sin had weer een andere opvallende haardracht; de ene kuif nog mooier als de andere. Deze duitse band speelt een mix van rockabilly, punk en hardcore. De soms wat matige, maar uiterst charismatische zanger, deed zijn best er een feest van te maken. Hij had regelmatig een roadie nodig om zijn microfoonsnoer te ontwarren. Jammer dat er maar een handvol die-hard fans waren, de rest van het publiek kwam wat moeilijker los. Hun muziek vertoonde soms ook wat Clash-invloeden, spectaculair was het vuurwerk wat uit de staande bas leek te komen. Ook de eerder genoemde roadie kreeg nog een nieuwe rol, nl die van vuurspuwer. De zon begon te schijnen, de mensen werden vrolijker en het bier begon te vloeien. Bier had Nashville Pussy niet nodig, deze Amerikanen prefereerden een Jack Daniels. Muzikaal geen hoogstandje maar lekkere sleazy rock. De blonde rondborstige gitariste speelde de meest solo’s op haar knieen of liggend op de vloer. Ook de bassist was een vrouw, in uitdagend leer maakte ze vele toeschouwers gek. Stevige rechtoe rechtaan rock met veel show, een perfecte band voor de fotografen. Op het einde besloot de gitariste haar snaren eraf te rammen en zo eindigde een spectaculair optreden. Nieuw dit jaar op het Tuinfeest, naast de al genoemde polsbandjes, is de aanwezigheid van een perstent. Een goede zaak, de aanwezige pers kan hier even zitten en de batterijen opladen. Intussen liep ook Spike van Di-Rect rond op het terrein, ook hij zal tevreden zijn geweest over het programma. De duisternis viel in dus de opkomst van Gorefest was perfect getimed. Zwarte instrumenten en kleding en een voornamelijk witte lichtshow, inclusief stroboscoop en rookmachine. Gorefest, een van de twee Nederlandse bands vandaag, is bezig met een comeback. Zij hebben nog veeltrouwe fans die dan ook regelmatig mee stonden te grungen. Een strakke deathmetal set werd uiterst melodisch gespeeld. De band heeft duidelijk weer een nieuwe, hoopvolle toekomst voor zich.De security had het druk met crowd surfers op te vangen en dat is een goed teken! 10 Jaar geleden stonden ze ook op het Tuinfeest en ze zijn nog niet vergeten in Lierop: Clawfinger uit Zweden. Ze zijn nu bij een groot publiek niet meer zo bekend maar vooral de oudere nummers werden enthousiast ontvangen. De zanger kondigde keurig iedere keer een nummer aan met de noodzakelijke uitleg. Humor en metal gaan heel goed samen, met name de toetsenist bewees dit. Op een gegeven moment stonden er nog maar 2 man op het podium omdat de rest van de band tussen het publiek stonden.Muzikaal zat alles goed in elkaar, ook niet zo verwonderlijk als je al 14 jaar samenspeelt. Clawfinger heeft duidelijk nog veel fans en was een uitstekende afsluiter voor deze vrijdag. Ook Peter Hurkmans stond zichtbaar te genieten, misschien wat ideeen opgedaan voor No Fronts? Weer een goede start van het weekend vandaag en op zaterdag worden meer dan 1500 mensen verwacht.Oorspronkelijk zou Kink FM dit weekeinde opnamen komen maken maar dit gaat helaas niet door. Ook 3 FM had belangstelling, dus misschien volgend jaar het Tuinfeest live op je radio!!

Vrijdag

Zaterdag

Zondag