.v

 

Foto's Grand Prix

 

De laatste wedstrijd van het jaar was er een om in te lijsten...

3 Kemphanen (Strijbos-Ramon en de Nederlander de Reuver) vochten gedurende zo’n 45 minuten uit wie de laatste manche op zijn naam mocht schrijven. Het was voordurend stuivertje wisselen tot aan de laatste bochten, met werkelijk prachtige inhaalmanoeuvres. En laat nou Marc de Reuver toch als eerste onder de zwart-wit geblokte vlag voorbijflitsen. Echt, geloof me, een prachtige wedstrijd. Maar er stond deze dag nog meer op het spel. Hoe dan ook, in Lierop zou de nieuwe wereldkampioen bekend worden. Dat was ook te merken aan de overvolle tijdelijke camping en parkeerplaatsen. Wat een hoop volk kwam er weer naar Lierop toegestroomd. Gelukkig maar want MAC Lierop verdient dat dubbel en dwars. Beste papieren op de titel had de Belg Steve Ramon met nr. 11 (later NR 1).

Joshua Coppins, de Nieuw-Zeelander (die eigenlijk het voorseizoen met kop en vooral schouder boven de rest uitstak) kon helaas niet aan de start verschijnen; teveel last van een schouderblessure. Maar eerst moest  Steve Ramon zijn Suzuki  door of over het beruchte Lieropse zand zien te krijgen. En dat lukte hem. Door tweede te worden was hij op punten niet meer in te halen en werd zodoende wereldkampioen. En dan moet je wel op de foto. De verslagen worden getypt, de foto’s worden doorgezonden en diverse landen konden “live” meegenieten. Daarmee zet MAC Lierop ons dorp ieder jaar maar weer mooi op de wereldkaart en hoeft Johan Loomans op een van zijn wereldreizen niet telkens weer uit te leggen waar Lierop nou ergens ligt. In de MX2 klasse behaalde ook de Nederlander Erik Eggens een mooi resultaat door in de tweede manche keurig tweede te worden. Voor het eerst verschenen in Lierop crossende meiden. Gas geven kunnen de dames wel maar eerlijk is eerlijk, ze springen minder hoog en de snelheid (vooral in de bochten) is toch minder snel in vergelijking met de mannen. Het was dit jaar weer 2 dagen volop genieten in de Herselse bossen voor de toeschouwers. Daar werkten dan ook zo’n 400 vrijwilligers aan mee. Een deel daarvan is dan al zo’n 6 weken bezig

om het voor ons die twee dagen zo aangenaam mogelijk te maken. En omdat Lierop zowat als enige in de wereld geen permanent circuit heeft, moet dan toch weer een beroep gedaan worden op die vrijwilligers om alles weer af te breken.

Volgend jaar zijn we alweer verzekerd van een Grand Prix, dan mag alles weer opgebouwd worden....